Het etnografische wandelpad van Rio Caino
Het Rio Caino-pad is een van de meest suggestieve plekken in de hele Valle del Chiese. Het is een openluchtmuseum met een populaire traditie, gelegen nabij het dorpje Cimego, aan de linkerkant van de rivier de Chiese. De route begint vanaf een kleine hangbrug over de rivier en is ongeveer 4 kilometer lang. Volg het slingerpad omhoog tijdens een comfortabele wandeling. Breng en benzoe aan een buitengewone reeks van ambachtelijke nederzettingen, zoals smederijen en molens die nog steeds functioneren, mortier-ovens, loopgraven die dateren uit de Eerste Wereldoorlog, de werkplaats van de houthakker en houtskoolbrander, en magische verhalen over heksen en ketterij. Een museum waar de muren oude beuken- en dennenbossen zijn, het plafond de lucht is en de rustruimtes houten banken met prachtig uitzicht.
Tijdens de zomermaanden is er de mogelijkheid om getuige te zijn van de werking van de molen, de magie van het bakken en de transformatie van ijzer door de smid. Allemaal dankzij de kracht van water!
Rio Caino is het hele jaar door te bezoeken (met uitzondering van het betreden van de fabrieken buiten de zomermaanden). Ontdek de schoonheden die de natuur in elk seizoen te bieden heeft!
De route duurt ongeveer 3 uur; comfortabele kleding en trekkingschoenen aanbevolen; het gebruik van de kinderwagen wordt niet aanbevolen. Onderweg zijn er fonteinen met drinkwater en een verfrissingspunt in het midden.
Het Marascalchi huis
De magie van het verleden gaat verder in Casa Marascalchi, in het hart van het middeleeuwse dorp Quartinago, op een paar minuten lopen van het etnografische pad Rio Caino. Een echt museum van boerenbeschaving, waar je de wortels van de inwoners van deze Trentino-vallei kunt herontdekken. Als je eenmaal de drempel overschrijdt, lijkt de tijd op precieze momenten te hebben stilgestaan: in de oude keuken staat de ketel nog steeds op de haard, de borden op tafel; de werkbank van de timmerman staat vol met nauwelijks gebruikte spullen. Boven de slaapkamers, met de nachtjaponnen di enet uitgetrokken zijn en op het bed gelegd, en enkele spelletjes verspreid in de kinderkamer. En dan, op zolder, het stromatras, fruit dat te drogen hangt. Waar zijn de inwoners? Zijn ze plotseling gevlucht? Misschien kunt u, als u in stilte luistert, hun stemmen horen …
Het boerenmuseum Casa Marascalchi is tijdens de zomermaanden te bezoeken tijdens een rondleiding. De duur van het bezoek is ongeveer 1 uur.
De parochie van Condino
Geboren als een landelijke religieuze instelling van laat-oude oorsprong, vestigde de Pieve zich ten tijde van de barbaarse invasies en erfde de rol van administratieve, economische en politieke gids van de Alpengemeenschappen. Na het jaar 1000 was het nog steeds opgenomen in de ontluikende gemeentelijke instellingen, een situatie waarvoor deze term dus zowel het grondgebied van dat specifieke kerkelijke district als het heilige gebouw aanduidde.
De parochiekerk van S. Maria Assunta in Condino heeft een oude romaanse structuur en verschijnt in feite in historische documenten vanaf 1189. Tussen 1495 en 1505 werd ze echter volledig herbouwd in laatgotische renaissancestijl in opdracht van de algemene regel van Condino. op een project en onder leiding van de meestermetselaar Albertino Comanedi van Osteno (Como) en vervolgens gedecoreerd door een dertigtal kunstenaars, meestal ook uit Lombardije.
Muurschilderingen
Gebouwd in een enkel schip verdeeld in vier traveeën, heeft de parochiekerk van Condino nu een prachtig hoofdportaal, gebouwd in de driejarige periode 1534-1536 in renaissancestijl in lokale witte steen door de beeldhouwer Giovanni Lorenzo Sormani uit Osteno (Como ) en, langs de binnenmuren, een reeks muurschilderingen gemaakt tussen 1504 en 1507 door “Duitse en Bresciaanse schilders” (cit. Papaleoni), die figuren voorstellen van heiligen en madonna’s van voortreffelijk vakmanschap, een scène met Sint-Joris en de Draak en een voorbeeld van “Hortus Conclusus”, een bijzondere en zeldzame symbolische voorstelling van de Annunciatie, meer wijdverspreid op Duits grondgebied. Het laatste oordeel staat in plaats daarvan op de heilige boog.
Tussen de acht opmerkelijke polychrome houten altaren die op de zijmuren zijn geplaatst uit de eerste helft van de 16e eeuw, valt het altaar bekend als “della Scola” op, gemaakt door de grote meestersnijder Stefano Lamberti in samenwerking met schilders zoals de Piazza di Lodi en de Romanino, en die van S. Antonio Abate.
Ook het vermelden waard is de Ancona van het Hoogaltaar op de pastorie, gebeeldhouwd en gemonteerd tussen 1538 en 1545 door de beroemde Brescia-beeldhouwers Maffeo en Andrea Olivieri.
Sinds 1972 behoort de Pieve di Condino tot de monumenten van nationale waarde. Zijn zorg werd eerst toevertrouwd aan de Superintendency van Verona en vervolgens aan de Autonome Provincie Trento.
